Ξεκίνησα με μια εικόνα. Ίσως γιατί αυτή είναι που όταν κλείνω τα μάτια ηρεμεί την ψυχούλα μου.
Με λένε Κωνσταντίνα. Είμαι 29 χρονών και είναι η μέρα που αποφάσισα πως ζω μια ζωή που δεν μου αρέσει. Κάνω μια δουλειά που δεν μου αρέσει και με κάποιο τρόπο αποφάσισα να το αλλάξω. Ή μόλις άρχισα να το αλλάζω.
Αγαπώ τα σιχ τσού, κατάφερα να έχω δύο και τα λατρεύω. Αν μπορούσα να έχω 20 δεν θα με ενοχλούσε καθόλου.
Πραγματικά τα αγαπώ, με κάνουν να χαμογελώ και όταν τα πέρνω αγκαλιά νιώθω υπέροχα.
Αγαπώ και το πλέξιμο με βελονάκι. Αυτό είναι ένα καινούριο χόμπι που ανακάλυψα ότι μου αρέσει.
Μου αρέσει κυρίως να πλέκω κουβέρτες και μαξιλαροθήκες. Μου φέρνει ψυχική ηρεμία. Δεν είναι τυχαίο που είναι μια καλή μέθοδος για την καταπολέμηση του άγχους. Πραγματικά βοηθάει. Έχω ξοδέψει τουλάχιστον 20 χρόνια από την ζωή μου κάνοντας και ζώντας απίστευτα πράγματα, έξαλλα για να ανακαλύψω ότι αυτό που με κάνει να αισθάνομαι γαλήνια είναι το βελονάκι. Το ανακάλυψα όταν ξαφνικά έπεσα πάνω σε αυτό το blog.
Τα τόσα απλά, όμορφα και παλιομοδίτικα πράγματα που κάνει αυτή η γυναίκα με έκανε να καθήσω να διαβάσω ένα ένα όλα τα θέματα στο blog της. Όσο το διάβαζα έβαζα τον εαυτό μου στον τρόπο ζωής της και αισθανόμουν τόσο όμορφα! Άρχισα ψάχνοντας δωρεάν μαθήματα στο διαδίκτυο και σιγά σιγά κατάφερα να φτιάξω κάποια ψιλοπράγματα.
Και φυσικά συνεχίζω και μαθαίνω!
Αυτό το blog φτιάχτηκε σαν ημερολόγιο για μένα. Ίσως για να βλέπω καθημερινά ποιους από τους στόχους ή αυτά που μου αρέσουν έχω βάλει στην καθημερινότητά μου.
Και το δεντράκι μου :D!
